Մի օր ես երազիս մեջ տեսա, որ ես երկրից հրեշտակի թևերով թռնում էի լուսին։
Այնտեղ տեսա, որ շա՜տ ցուրտ էր և ընդանրապես օդ չկար։ Երբ հասա լուսին, քայլեցի մի քիչ, զբոսնեցի և տեսա, որ ոտնահետքերս չեն անցնում ու հասկացա՝ քանի որ այնտեղ քամի չկա, դրա համար էլ ոտնահետքերս չեն անցնում։ Հետո արթնացա և տեսա ինտերնետում, որ ես ճիշտ էի․ եթե քամի չի լինում, չեն կարող ոտնահետքերը անհետանալ։
