Պատկերացրու վեճի պահին նրանց միանում է պոչատ աղվեսը, ի՞նչ կասի աղվեսը, ինչպե՞ս կշարունակվի հեքիաթը։

Աղվեսը խորամանկություն է անում ու ասում․

―Ձեր տերն ինձ ասել է, որ նա ինձ ավելի  շատ է սիրում, քանի որ ես շատ գեղեցիկ մորթի և շքեղ պոչ ունեմ։

Եզն ու կովը աղվեսին հավատում են ու ասում․

― Հա՜ ճիշտա դու շատ գեղեցիկ մորթի ունես։

―Հա՜ ճիշտա դու շատ շքեղ պոչ ունես։

Շունը մտածում է մտածում ու իմանում է որ աղվեսը շատ խորամանկ է լինում, ասում է․

―Նրան մի հավատացեք նա շատ խորամանկ է։