Պատկերացրու վեճի պահին նրանց միանում է պոչատ աղվեսը, ի՞նչ կասի աղվեսը, ինչպե՞ս կշարունակվի հեքիաթը։
Աղվեսը խորամանկություն է անում ու ասում․
―Ձեր տերն ինձ ասել է, որ նա ինձ ավելի շատ է սիրում, քանի որ ես շատ գեղեցիկ մորթի և շքեղ պոչ ունեմ։
Եզն ու կովը աղվեսին հավատում են ու ասում․
― Հա՜ ճիշտա դու շատ գեղեցիկ մորթի ունես։
―Հա՜ ճիշտա դու շատ շքեղ պոչ ունես։
Շունը մտածում է մտածում ու իմանում է որ աղվեսը շատ խորամանկ է լինում, ասում է․
―Նրան մի հավատացեք նա շատ խորամանկ է։