«Դամոկլյան սուր» թևավոր խոսքը առաջացել է հունական դամոկլոսյան պատերազմների ժամանակաշրջանից, որտեղ սուրը համարվում էր կարևոր ռազմական զենք։ Այս խոսքը նշանակում է «վերջին հնարավորություն» կամ «վերջին հույս», որը պետք է օգտագործվի ճգնաժամային իրավիճակներում։
Բացատրությունը կայանում է նրանում, որ երբ մարդը հայտնվում է ծայրահեղ վտանգավոր իրավիճակում, նա պետք է օգտագործի իր վերջին ռեսուրսները կամ հնարավորությունները՝ իրեն փրկելու համար։ Այս խոսքը հաճախ օգտագործվում է նաև այն իմաստով, որ պետք է լինել պատրաստ ճգնաժամային իրավիճակներին դիմակայելու և օգտագործել բոլոր հնարավորությունները։
