Հավերժական շարժիչները գիտության մեջ հայտնի են որպես համակարգեր, որոնք պիտանելի են գործելու առանց էներգիայի արտաքին աղբյուրի: Դրանք ամենափորձված և քննադրյալ գաղափարներից են ֆիզիկայի ոլորտում: Այդպիսի շարժիչներ, եթե հնարավոր լինեին, կվերացնեին էներգիայի պահպանման օրենքը՝ համաձայն որի էներգիան չի կարող ստեղծվել կամ կորցվել, միայն փոխակերպվել:
Հավերժական շարժիչի գաղափարը սկսել է հետաքրքրել գիտնականներին դեռ միջնադարում, երբ այն համարվում էր տեխնոլոգիական ճշմարտություն, որը կարող էր բեկում բերել տեխնիկական հեղափոխության մեջ: Սակայն շատ արագ պարզ դարձավ, որ դա անհնար է ֆիզիկայի օրենքների համաձայն:
Առաջին և երկրորդ կարգի հավերժական շարժիչների գաղափարները սահմանափակվում են էներգիայի կորուստներով՝ դրսևորելով ծախսեր, որոնք չեն կարող վերականգնվել: Մինչ այժմ տարբեր տեսություններ և մոդելներ առաջարկվել են, սակայն դրանցից ոչ մեկը չի կարողացել վավերացվել:
Հետևաբար, ներկայումս հայտնի չէ ոչ մի մեթոդ կամ տեխնոլոգիա, որը կդիտվեր որպես իրական հավերժական շարժիչ, ուստի այն մնում է միայն գիտափորձական երազանք:
