Մթնել է ռազմի դաշտը։
Մարտիկներն ասես մրջյուններ լինեն։
Ծանր է օդը, կարմիր՝ արևը։
Կանաչն արյունով է ներկվել։
Մարդու միս է ագռավի բերանում։
Այնքան է կշտացել, որ չի կարող թռչել։
Երեկ քաղաքը լի էր մարդկանցով։
Այսօր քաղաքում ուրվականներ են։
Թմբուկն այլևս ձայն չի հանում։
Կին, ամուսին, որդի։
Բոլորը թմբուկի ձայնի մեջ են։
Այս ստեղծագորցության մեջ ներկայացվում է քաղաքը պատերազմից հետո: Թե ինչքան աղմուկ էր մինչ, և թե ինչքան լուռ է հետո: Քաղաքը լի էր դիակներով, և վայրի թռչուններով, որոնք դիակները կրծուտում, և ուտում էին:
