Մի առնյուծ ապրում էր խիտ անտառում:Մի առավոտ նրա կինը նրան ասաց, որ նրա շունչը շատ վատնէ և տհաճ: Առյուծը շփոթվեց դա լսելուց: Նա ցանկացավ ստուգել այդ փաստը ուրիծների հետ: Նա կանչեց երեք հոգու իր քարանձավից դուրս:
Առաջինը եկաղ ոչխարը: Առյուծը բերանը լայն բացելով ասաց, «Ոչխար ասա ինձ, աևդյո՞ք իմ շունչը տհաճ է»: Ոչխարը մտածեց, թեառյուծը անկեղծ պատասխան է ուզում, և նա ասաց «Այո ընկեր: Թվում է ինչ որ բայն այն չէ քո շնչի հետ»: Այս խոսակցությունը լավ չազդեց առյուծի վրա: Նա հարձակվեց ոչխարի վրա սպանելով նրան:
Հետո առյուծը կանչեց գայլին և ասաց, «Ինչպե՞ս ես կարծում, ես տհաճ շունչ ունեմ»: Գայլը տեսավ թե ինչ կատարվեց ոչխարի հետ: Նա փորձեց զգույշ լինել պատասխանելուց: Եվ այսպես գայլը ասաց «Ո՞վ ասաց, որ քո շունչը տհաճ է: Այն ունի քաղցր վարդերի հոտ»: Երբ առյուծը լսեց պատասխանը, նա մռնչաց և հարձակվեց գայլի վրա: «Խաբեբա!» Ասաց նա սպանելով գայլին:
Վերջապես եկավ աղվեսի հերթը: Առյուծը նույն հարցը տվեց աղվեսին: Աղվեսը գիտեր ոչխարի և գայլի մասին: Նա հազաց և մաքրելով իր կոկորդը ասաց «Հարգելի ընկերը, այս մի քանի օրը, ես շատ ուժեղ մրսել եմ: Եվ ես հոտ չեմ առնում, հաճելի կամ տհաճ:
Առյուծը պահպանեց աղվեսի կյանքը:
Խորհուրդ. Մի մտեք վատ խմբերի կամ իրավիճակների մեջ, այլապես դուք կպատժվեք առանց ձեր մեղքի: Երբեմն ավելի խելամիտ է հեռու մնալ այսպիսի իրավիճակներից:
