ԱՌԻՒԾԸ ԵՒ ՄԱՐԴԸ
Զօրաւոր առիւծմը, որ նստած էր ժայռի մը վրայ, կըտեսնէ որ գազանները սարսափահար կը վազէին։ Առիւծը կըհարցնէ, թէ ինչո՞ւ կը փախէին եւ որ մէ՞ կըվախնային։
—Դունալ փախիր,-կ’ըսեն,-որովհետեւ մարդը կուգայ։
—Ո՞վ է մարդը,-կըհարցնէ Առիւծը,-եւ ի՞նչէ անորուժը, որ կըփախիք անկէ։
—Կուգայ եւ քեզի ալ կըվնասէ,-կ’ըսեն։ Իր ուժերուն վստահ՝ Առիւծը կըմնայ իր տեղը։ Եւ ահա կուգայ հողագործ մարդմը։
—Եկուր կռուինք,-կ’ըսէ հպարտ Առիւծը։
—Շատ լաւ,-կ’ըսէ մարդը,-բայց քու զէնքերդ հետդեն, մինչ իմիններս տուննեն։Քեզ կապեմ, որպէսզի չփախիս, իսկ ես երթամ եւ բերեմ զէնքերս, որպէսզի կռուինք։
Մի զորավոր առյուծ նստած էր ժայռի գլխին։ Տեսավ, որ կենդանիները վախեցած փախնում են։ Հարցնում է.
-Ինչի՞ց եք վախեցել, ինչու՞ եք փախչում։
-Դու էլ փախչիր նա գալիս է՝ մարդը, մարդը գալիսը։ Նա քեզ կսպանի։
-Ո՞վ է մարդը, Ի՞նչ ուժ ունի նա։
Մարդը եկավ։ Առյուծն ասաց.
-Դու՞ ես մարդը։
-Այո ես եմ։
-Դե արի կռվենք։
-Արի բայց իմ զենքերը տանն են, իսկ քոնը քո մոտ,-ասաց մարդը-ես քեզ կկապեեմ և կգնամ կբերեմ իմ զենքերը, որ դու չփախնես։
-Դե կապի, բայց երդվի, որ հետ կգաս։
Մարդը երդվաց պինդ կապեց առյուծին ծառից և գնաց զենքերը վերցրեց ու հետ եկավ։ Սկսեց առյուծին ծեծել և հաղթեց։
